مرد ها در چار چوب عشق٬ به وسعت غیر قابل انکاری نا مردند!
برای اثبات کمال نامردی آنان٬تنها همین بس که در مقابل قلب ساده و فریب خوردهی یک زن٬احساس می کنند مردند.تا وقتی که قلب زن عاشق نشده٬پست تر از یک ولگرد٬عاجز تر از یک فقیرو گدا تر از همه ی گدایان سامره.پوزه بر خاک و دست تمنا به پیشش گدایی میکنند. اما وقتی که خیالشان از بابت قلب زن راحت شد٬به یک باره یادشان می افتد که خدا مردشان آفرید!!
و آنگاه کمال مردانگی را در نهایت نا مردی جست و جو میکنند.